Europejski, międzynarodowy i polski system normalizacyjny
Fot. Adobe Stock/ © chokniti |
Krajowy system normalizacyjny
PKN działa na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. z 2015 r., poz. 1483). Ustawa określiła podstawowe cele, zasady, organizację i finansowanie normalizacji.
Podstawowymi zasadami normalizacji są:
- jawność i powszechna dostępność;
- uwzględnianie interesu publicznego;
- dobrowolność uczestnictwa w procesie opracowywania i stosowania norm;
- zapewnienie możliwości uczestnictwa wszystkim zainteresowanym w procesie opracowywania norm;
- konsens jako podstawa procesu uzgadniania treści norm;
- niezależność od administracji publicznej oraz jakiejkolwiek grupy interesów;
- jednolitość i spójność postanowień norm;
- wykorzystywanie sprawdzonych osiągnięć nauki i techniki;
- zgodność z zasadami normalizacji europejskiej i międzynarodowej.
Normalizacja krajowa jest prowadzona w celu:
- racjonalizacji produkcji i usług poprzez stosowanie uznanych reguł technicznych lub rozwiązań organizacyjnych;
- usuwania barier technicznych w handlu i zapobiegania ich powstawaniu;
- zapewnienia ochrony życia, zdrowia, środowiska i interesu konsumentów oraz bezpieczeństwa pracy;
- poprawy funkcjonalności, kompatybilności i zamienności wyrobów, procesów i usług oraz regulowania ich różnorodności;
- zapewnienia jakości i niezawodności wyrobów, procesów i usług;
- działania na rzecz uwzględnienia interesów krajowych w normalizacji europejskiej i międzynarodowej;
- ułatwiania porozumiewania się poprzez określanie terminów, definicji, oznaczeń i symboli do powszechnego stosowania.
Organizacyjnymi elementami systemu normalizacji w Polsce są:
- Polski Komitet Normalizacyjny (PKN) – państwowa jednostka organizacyjna pełniąca rolę krajowej jednostki normalizacyjnej (państwowa jednostka budżetowa).
- Rada Normalizacyjna – kolegialny organ opiniodawczo-doradczy PKN, w którego skład wchodzą przedstawiciele organizacji gospodarczych, organizacji zawodowych, technicznych i naukowych, organizacji konsumenckich, organizacji pracodawców, wyższych uczelni i instytutów naukowo-badawczych oraz administracji rządowej.
-
Organy Techniczne PKN (OT)
- Rady Sektorowe (RS) – składające się z Przewodniczących Komitetów Technicznych i Komitetów Zadaniowych danego Sektora WPN, koordynujące działania w zakresie tematyki danego Sektora.
- Komitety Techniczne (KT) – ciała kolegialne powoływane przez Prezesa PKN do prowadzenia prac normalizacyjnych w przyporządkowanym im zakresie tematycznym, skupiające reprezentantów członków – specjalistów delegowanych przez organizacje: gospodarcze, pracodawców, konsumenckie, zawodowe i naukowo-techniczne, organy administracji rządowej, szkoły wyższe, placówki naukowe.
- Komitety Zadaniowe (KZ) – ciała kolegialne powoływane przez Prezesa PKN do wykonania określonego zadania normalizacyjnego (np. do opracowania jednego lub kilku projektów norm),
- Podkomitety Techniczne (PK) – ciała kolegialne powoływane przez Prezesa PKN na wniosek Przewodniczącego KT do prowadzenia prac normalizacyjnych w wydzielonej części zakresu tematycznego KT.
Głównymi zadaniami PKN są:
- określanie stanu i kierunków rozwoju działalności normalizacyjnej;
- organizowanie i nadzorowanie działań związanych z opracowywaniem i rozpowszechnianiem Polskich Norm i innych dokumentów normalizacyjnych;
- zatwierdzanie i wycofywanie Polskich Norm i innych dokumentów normalizacyjnych,
- reprezentowanie Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych i regionalnych organizacjach normalizacyjnych, uczestnictwo w ich pracach oraz występowanie za granicą w sprawach dotyczących normalizacji;
- inicjowanie i organizowanie pracy Organów Technicznych;
- organizowanie i prowadzenie działalności szkoleniowej, wydawniczej, promocyjnej i informacyjnej dotyczącej normalizacji i dziedzin pokrewnych;
- opiniowanie projektów aktów wykonawczych związanych z normalizacją;
- uczestnictwo w krajowym systemie notyfikacji norm i aktów prawnych.
Organy Techniczne PKN realizują zadania określone w procedurach ZSZ, dostępnych na stronie internetowej PKN.
Do wykonywania określonych zadań w OT są powoływane Grupy Projektowe i Grupy Zadaniowe. W przypadku zadań, których zakres tematyczny jest wspólny dla kilku RS lub wymaga współpracy ekspertów z kilku dziedzin, a w szczególności gdy istnieje potrzeba utworzenia grupy zwierciadlanej do Grup Koordynacyjnych CEN i CENELEC, Przewodniczący danej RS może powołać Koordynacyjną Grupę Zadaniową.
Uczestnictwo PKN w europejskim i międzynarodowym systemie normalizacji
Polski Komitet Normalizacyjny (PKN), jako krajowa jednostka normalizacyjna upoważniona na mocy ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. z 2015 r., poz. 1483) do reprezentowania interesów Polski w dziedzinie normalizacji na arenie międzynarodowej, prowadzi intensywną współpracę z organizacjami normalizacyjnymi szczebla międzynarodowego i europejskiego, a także z krajowymi jednostkami normalizacyjnymi innych państw.
Głównymi organizacjami, z którymi współpracuje PKN, są:
- na poziomie międzynarodowym
- Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) (International Organization for Standardization) – organizacja pozarządowa z siedzibą w Genewie, powołana do życia w 1947 r. PKN jest jednym z członków założycieli ISO.
-
Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (IEC) (International Electrotechnical Commission) – organizacja pozarządowa z siedzibą w Genewie, powołana do życia w 1906 r.
Krajowy Komitet Elektrotechniki, którego rolę pełni obecnie PKN, jest członkiem IEC od 1923 r.
- na poziomie europejskim
- Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) (European Committee for Standardization) powstał w 1974 r., PKN jest członkiem od 2004 roku.
- Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (CENELEC) (European Committee for Electrotechnical Standardization) – powstał w 1973 r. PKN jest członkiem od 2004 roku.
- Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) (European Telecommunications Standards Institute) utworzony w 1988 r. PKN pełni rolę krajowej organizacji normalizacyjnej (ETSI NSO) od 2004 roku.
Typowa struktura organizacji normalizacyjnych
Członkostwo PKN w ISO i IEC
Celem organizacji ISO i IEC jest krzewienie współpracy ogólnoświatowej we wszystkich zagadnieniach związanych z normalizacją, promowanie i tworzenie międzynarodowych dokumentów normatywnych, głównie Norm Międzynarodowych (International Standards).
Opracowane dokumenty normalizacyjne ISO i IEC (m. in. normy, specyfikacje techniczne, raporty techniczne i przewodniki) stanowią podstawę dla norm krajowych i regionalnych oraz dla systemów oceny zgodności (certyfikacja), a także dla uzgodnień technicznych w handlu międzynarodowym. Mogą też być wykorzystane przez władze krajowe w pracach legislacyjnych, jako podstawa krajowych przepisów technicznych. Nie ma obowiązku wprowadzania norm ISO czy IEC przez ich członków do zbiorów norm krajowych, jednak jest to zalecane, w celu zmniejszania barier technicznych w handlu.
Członkami ISO i IEC są krajowe jednostki normalizacyjne, takie jak PKN.
Prawa i obowiązki PKN jako członka pełnego ISO i IEC:
- reprezentowanie krajowych interesariuszy w organach zarządzających i wykonawczych;
- promowanie międzynarodowej działalności normalizacyjnej;
- wdrażanie dokumentów normalizacyjnych ISO i IEC;
-
uczestniczenie w pracach technicznych:
- udział ekspertów PKN w grupach roboczych (WG),
- udział delegatów PKN w posiedzeniach organów technicznych,
- prowadzenie przez PKN sekretariatów ciał technicznych,
- opiniowanie dokumentów roboczych na wszystkich etapach.
Wyróżnia się dwa rodzaje uczestnictwa w pracach technicznych poszczególnych komitetów technicznych (Technical Committee, TC) oraz podkomitetów (SubCommittee, SC). Każda krajowa jednostka deklaruje swój udział w pracach poszczególnych TC oraz SC lub informuje o braku zainteresowania pracami. Istnieją dwie kategorie członkostwa:
- członkostwo "P" (participating member) – polega na aktywnym uczestniczeniu w pracach danego TC lub SC, czyli na opiniowaniu dokumentów roboczych, głosowaniu nad projektami dokumentów normalizacyjnych oraz udziale w posiedzeniach;
- członkostwo "O" (observer member) – pozwala na dostęp do dokumentów roboczych oraz daje możliwość udziału w posiedzeniach danego ciała technicznego w charakterze obserwatora.
Szczegółowe dane dotyczące członkostwa i prac technicznych znajdują się na oficjalnych stronach:
Członkostwo PKN w CEN i CENELEC
Europejskie organizacje normalizacyjne (CEN, CENELEC i ETSI) powstały w wyniku idei wprowadzania Jednolitego Rynku Europejskiego w ramach Wspólnoty Europejskiej oraz EFTA. Członkami CEN są krajowe jednostki normalizacyjne (NSB) państw UE oraz EFTA, natomiast członkami CENELEC krajowe komitety (NC) elektrotechniki.
Kraje członkowskie CEN i CENELEC (34 członków):
- wszystkie kraje członkowskie UE;
- kraje EFTA: Islandia, Norwegia, Szwajcaria;
- Republika Macedonii Północnej;
- Serbia;
- Turcja;
- Wielka Brytania.
Prawa i obowiązki członka CEN i CENELEC:
- reprezentowanie krajowych interesariuszy w organach zarządzających i wykonawczych tych organizacji;
- uczestniczenie we wszystkich pracach na poziomie technicznym – zgłaszanie ekspertów (WG), delegatów (TC SC) do prac w ciałach technicznych;
- prowadzenie sekretariatów ciał technicznych;
- wypracowanie i przekazanie stanowiska krajowego do projektów norm (ankieta powszechna i głosowanie);
- transpozycja krajowa wszystkich Norm Europejskich i ich rozpowszechnianie;
- wprowadzanie okresu wstrzymania prac krajowych (tzw. standstill).
Szczegółowe dane dotyczące członkostwa i prac technicznych znajdują się na oficjalnej stronie CEN CENELEC in figures.
Członkostwo PKN w ETSI
W wypadku ETSI członkiem może zostać każda organizacja, firma lub instytucja związana z telekomunikacją z krajów obszaru Europejskiej Konferencji Administracji Poczty i Telekomunikacji (CEPT). Obecnie ETSI liczy ponad 900 członków z przeszło 60 krajów, również spoza Europy. W ETSI PKN pełni rolę Krajowej Organizacji Normalizacyjnej (tzw. ETSI NSO).
Do obowiązków ETSI NSO należą:
- organizowanie ankiety powszechnej i głosowania nad projektami Norm Europejskich serii telekomunikacyjnej (ETSI EN);
- ogłaszanie i przestrzeganie okresu wstrzymania prac krajowych (tzw. standstill);
- wprowadzanie norm ETSI EN do zbioru Polskich Norm.